انگشتانم که لاي ورق هاي ديوان حافظ ميروند...دست دلم ميلرزد...

اما به خواجه ميسپارم تا اميد را از دلم نگيرد...

دلم ميخواهد هميشه بگويد:....

......يوسف گمگشته باز آيد به کنعان....غم مخور....!