پيام‌هاي اتاق

چرا باور نکردي که مهربان عزيزي از رگ گردن به تو نزديک تر وبر درد تو از مادر دلسوزتر است...؟ چرا باور نکردي که رنجهاي تو را تيمارگري و غصه هاي تو را مآمن آرامشي هست...؟ چرا فکر کردي که تنهايي؟!!!

دست مهربانش بر سر تو بود و سر تو بر دامن رحمتش... تو تنها نبودي تو,خود...,در خلوت خلودت خويشتن را تنها ديدي اشک بر گونه هايت روان بود و داغ مظلوميت ,دلت را مي سوزاند.. چقدرناتوان بود زبان تو براي گفتن حقيقت و چقدر ناتوان بود جسم خاکي تو براي اثبات مظلوميت و تو احساس کردي که چقدر تنهايي و بي کس. اما در تمام آن احوال خدا با توبود.

سلام عرض شد فرد پر از احساسي به نظر ميرسين منم اتاق صداي احساس رو دارم خوشحال ميشم افتخار بدين و عضو بشين روزگارتون غرق شادي

تازه کار با وبلاگ را آغاز کردم اطلاعي از اينکه در اطاق فکر ارتباط چکونه است وبايد چکونه شروع کنم را ندارم لطفا اگر ممکن است راهنمايي کنيد.