پيام‌هاي اتاق

خدايا ! هر وقت که مي خواستم نماز بخوانم فکر مي کردم اين يه جور ملاقات رسمي بين ماست . براي اينکه قاعده و رسم و رسوم دارد . بايد خيلي سنگين و رنگين و تميز بياستم و حرف هايم را با دقت و توي جمله هاي مشخص بگم . هميشه فکر مي کردم با خدا بودن وقت خاصي دارد ...شکل خاصي دارد وگرنه هر جايي و هر جوري با تو حرف زدن و به يادت افتادن بي ادبي است .

اما اين آيه يک آيه ي فوق العاده است . از اين به بعد ديگر خجالت نمي کشم و با تو صحبت مي کنم . يا دستم را زير چانه ام بزنم و لم بدهم و به تو فکر کنم . حالا خيالم خيلي راحت است .اين يعني همه جوره با تو بودن...يعني هميشه با تو بودن ... خدايا ! ممنون که اينقدر با ما راه مي آيي