با توام ای سهراب

با توام ای سهراب ای به پاکی چون آب یادته گفتی بهم تا شقایق هست زندگی باید کرد ... نیستی ببینی که شقایق هم مرد دیگه با چی کسی رو دل خوش کرد .

یادته گفتی بهم اومدی سراغ من نرم و آهسته بیا که مبادا ترکی برداره چینی نازک تنهایی تو ..

اومدم نرم تر از یک پر قو خسته از دوری راه خسته و چشم براه..

یادته گفتی بهم عاشقی یعنی دچار فکر کنم شدم دچار.

تو خودت گفتی چه تنهاست ماهی اگه دچار دریا باشه آره تنها باشه یار غمها باشه.

یادته میگفتی گاه گاهی قفسی می سازم می فروشم به شما تا با آواز شقایق که در آن زندانیست دل تنهاییتان تازه شود .

دیگه حتی اون شقایق که اسیر قفسه سهراب صاحب یک نفسه نیست ، که تازگی بده این دل تنهایی من .

پس کجاست اون قفس شقایقت منو با خودت ببر به قایقت .

راست می گفتی کاش مردم دانه های دلشان پیدا بود . آره کاشکی دلشون شیدا بود .

من به دنبال یه چیز بهترینم سهراب ، تو خودت گفتی بهم، بهترین چیز رسیدن به نگاهیست که از حادثه عشق تر ست ...

جلسه امتحان عشق

در جلسه امتحان عشق

من مانده ام و یک برگه سفید!

یک دنیا حرف ناگفتنی

و یک بغل تنهایی و دلتنگی ....

درد دل من در این کاغذ کوچک جا نمی شود !

 در این سکوت بغض آلود

قطره کوچکی هوس سرسره بازی می کند

و برگه سفیدم

عاشقانه قطره را به آغوش می کشد

عشق تو نوشتنی نیست

در برگه ام ، کنار آن قطره

یک قلب کوچک می کشم !

وقت تمام است .

برگه ها بالا ....

او چه کسی است !

پیرمردی صبح زود از خانه اش خارج شد. در راه با یک ماشین تصادف کرد و آسیب دید عابرانی

 که رد می شدند به سرعت او را به اولین درمانگاه رساندند . .
پرستاران ابتدا زخمهای پیرمرد را پانسمان کردند. سپس به او گفتند: "باید ازت عکسبرداری

بشه تا مطمئن بشیم جائی از بدنت آسیب دیدگی یا شکستگی نداشته باشه "
پیرمرد غمگین شد، گفت خیلی عجله دارد و نیازی به عکسبرداری نیست .
پرستاران از او دلیل عجله اش را پرسیدند :
او گفت : همسرم در خانه سالمندان است. هر روز صبح من به آنجا می روم و صبحانه را با او

می خورم. امروز به حد کافی دیر شده نمی خواهم تاخیر من بیشتر شود !
یکی از پرستاران به او گفت : خودمان به او خبر می دهیم تا منتظرت نماند .
پیرمرد با اندوه ! گفت : خیلی متأسفم. او آلزایمر دارد . چیزی را متوجه نخواهد شد ! او حتی مرا

 هم نمی شناسد !
پرستار با حیرت گفت: وقتی که نمی داند شما چه کسی هستید، چرا هر روز صبح برای صرف

صبحانه پیش او می روید؟
پیرمرد با صدایی گرفته ، به آرامی گفت: اما من که می دانم او چه کسی است ! 

شرط عشق ....

دلگیر

مهربانم ، ای خوب

یاد قلبت باشد

که این جا

بین آدمهایی که همه سرد و غریبند با تو

یک نفر هست که

تک و تنها به تو می اندیشد

و کمی

دلش از دوری تو دلگیر است.

قناری ....

به قناری گفتم :

چه کسی حرف دل ما به تو گفت

از کجا می دانی

که به این زیبایی

و به این آسانی

از دل عاشق ما می خوانی

من تموم قصه هام قصه توست

من تموم قصه هام قصه توست اگه غمگینه اون از غصه ی توست

یه دفعه مثل یه آهو

توی صحرا ها رمیدی

 بسکی چشم تو قشنگ بود گله گرگو ندیدی

دل نبود توی دلم

تو رو گرگا نبینند

 اونا با دندون تیز به کمونت نشینن

الهی من فدای تو

 چیکار کنم برای تو

اگه تو  این بیابوتا خاری بره به پای تو

یه دفعه مثل پرنده

قفس عشقو شکستی 

پر زدی تو اسمونا رفتی اون دورا نشستی

دل نبود توی دلم

 گم نشی تو کوچه باغا

غروبا که تاریکه نریزت سرت کلاغا

نخوره سنگی به بالت پرت نشه فکر و خیالت

من تموم قصه هام قصه توست اگه غمگینه اون از غصه ی توست

یه دفعه مثل یه گل

 رفتی تو دست خزون

سیل بارون و تگرگ

  می یومد از اسمون

بردمت توی گلخونه که نریزه روی سرت

که یه وقت خیس نشه یخ کنه بال و پرت

نشکنی زیر تگرگ نریزه از تو یه برگ

من تموم قصه هام قصه توست اگه غمگینه اون از قصه توست

یه دفعه مثل شمع

داشتی خاموش می شد

 اگه پروانه نبود

 تو فراموش می شدی

 اره پروانه شدم که پرام سوخته شه

 که اتیش دل تو به دلت دوخته بشه

که بسوزه پر و بالم

که راحت بشه خیالم

دارم از تو می نویسم

 تو که غم داره نگات

اگه دوست  داشتی بگو

تا بگم بازم برات

اینقده می گم تا خسته شم با عشق تو شکسته شم

وقتی کسیو دوست داری....

وقتی کسی رو دوســت داری

حاضری جــــــون فداش کنی

حاضری دنیـــــــــــــــــا را بدی

فقط یه بار نگـــــــــــاش کنی

به خــــــــــــــاطرش داد بزنی

به خــــــــــــاطرش دروغ بگی

رو همه چی خــــــــط بکشی

حتی رو برگ زندگــــــــــــــی

وقتی کسی تو قلبتــــــــــــــه

حاضری دنیـــــــــــــا بد باشه

فقط اونی که عشقتـــــــــــــه

عاشقـــــــــــــی را بلد باشه

قید تموم دنیــــــــــــــــــــــا را

به خـــــــــــــاطر اون می زنی

خیلی چیزا را می شکنــــــی

تا دل اونـــــــــــــــــو نشکنی

وقتی کسی تو قلبتــــــــــــــه

یه چیز قیمتــــــــــــــی داری

دیگه به چشمـــــــت نمی یاد

اگر چه ثروتـــــــــــــــی داری

حاضری قلب تـــــــــــــو باشه

پیش چشــــــــــــای اون گرو

فقط خدا یه وقت نگه بــــــــرو

وقتی بشینه به دلــــــــــــــت

از همه دنیـــــــــــا می گذری

تولـــــــــــــــــــــــــــــد دوبارته

اسمشــــــــو وقتی می یاری

حاضری جونتـــــــــــــــــو بدی

که خـــــــار توی دستاش نره

حتی یه ذره گرد و خــــــــــاک

تو معبد چشــــــــــــــاش نره

قاصدک

این نامه را با احتیاط خواهم نوشت تا از پاره شدن در امان بماند.
می خواستم بدانم در شهر شما قاصدک پیدا می شود ؟ اینجا که تا دلت بخواهد قاصدک برای شنیدن هست .
دلم که برای تو تنگ می شود کنار پنجره می نشینم و تک تک قاصدکهای عابر را مرور می کنم .
احساس بدی دارم :
گیرم حرفی برای سپردن به قاصدک نداشته باشی .
گیرم نمی خواهی اسم محبوبت را هیچ کس – حتی قاصدک – بداند .
گیرم خجالت می کشی حرفهای عاشقانه ات را – حتی در گوش قاصدک – زمزمه کنی .
گیرم حتی قاصدک را هم محرم رازمان نمی دانی .
اما ...
مگر نه اینکه قاصدک را برای فرستادن فوت می کنند ؟
پس چرا هیچ کدام از این قاصدکها عطر نفسهای تو را ندارند ؟
وای !
چرا این طور شد ؟ چرا از تو گله کردم ؟ چرا فکر نکردم شاید آدرسم را فراموش کرده باشی یا …
باید بشتابم . می روم بیرون قاصدکی پیدا کنم تا آدرسم را برایت برساند .
راستی !
حالا که قاصدک هست ... این نامه را هم پاره می کنم .

کاشکی بسوزه خدا دلش به حال دلم .....

یادته هی میگفتی که تا ابد پیشمی؟

مرحم زخم دل ساده درویشمی !

یادته هی میگفتم چقدر تو را دوست دارم

تو رفتی اما هنوز فقط تو را کم دارم

هنوز شبها تو خوابم یا که روزا تو شعرام

میگم تویی عزیزم مرحم زخم و دردام

هنوز دل تو سینه می تپه با یاد تو

دردش زیاده اما همیشه آباد تو

امشب و هر شب اینجا چله نشین عشقم

حک میکنم اسمتو توی کتاب مشقم

کاشکی بسوزه خدا دلش به حال دلم

بشکنه این  طلسمو حل بکنه مشکلم

کاشکی سحر ستاره یک قطره دل بباره

بذاره توی سینت منو یادت بیاره

یادت بیاد یه کوشه یکی هنوز اسیره

اگر نیاد دردونش دق میکنه میمیرهش